Hz. Mevlana'dan Vecizeler

Mutasavvıf, mütefekkir, şair (D. 30 Eylül 1207, Belh / Afganistan - Ö. 17 Aralık 1273, Konya). Tam adı Mevlâna Celâleddin Muhammed Rumî olup, Mevleviyye tarikatının kurucusu olarak kabul edilir. “Mevlâna” adı; “efendimiz”, “başkanımız” anlamlarına gelir ve kendisine duyulan sevgiyi ifade eder. “Rûmî” adı ise, Konya’da, yani o zamanlar Diyarı-ı Rum (Rum memleketi) denilen Anadolu’da yaşamış olması nedeniyledir. Babası, bilgin ve mutasavvıf, Sultanu’l Ulema (Bilginlerin Sultanı) unvanıyla tanınan Muhammed Bahaeddin Veled (1191-1231); annesi, Belh Emiri Rükneddin’in kızı Mümine Hatun’dur. Sultanu’l Ulema, Moğol istilasının başlaması nedeniyle ailesini yanına alıp Şam ve Hicaz’a uğradıktan sonra Anadolu’ya gelmişti. Bir süre Malatya, Erzincan, Akşehir ve Larende (Karaman)’de kaldıktan sonra Konya’ya yerleşti (1229).

Hz. Mevlana'dan bir kaç manalı sözler.

"Ey Hak yolcusu, gam ve kederin varsa sevin! Zira insan gam ve kederle dolu olduğu zaman Hakka sığınır, Hakkı hatırlar."

"Her kim edepten nasibini almamışsa, o insan değildir."

"Ey sâlik! Mûsa da, Firavun da senin varlığında mevcuttur. Bu iki hasmı kendinde aramak gerektir. Vahyin ışığında aydınlan ki, sendeki Mûsa, sendeki Firavun'a galip gelsin!"

"Ne zamana kadar dünyanın peşinde koşacaksın! Bil ki şu dünya gömleği bir gün sana kefen olacaktır!"

"Kusursuz dost arayan dostsuz kalır!"

"Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol!"

"Ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşındakinin anlayabileceği kadardır."

"Başkalarının bahtiyarlığına imrenme, çok kimseler var ki senin hayatına gıpta ediyorlar."

"İçteki kiri su değil, ancak gözyaşı temizler."

"Kimde bir güzellik varsa, bilsin ki o ödünçtür.